Diyabet ve aşırı kiloluluk benzer halde, yaşam seçimi değişimleri yapmamız ve kalıcı pozitif davranışlar yaratmamız için itici güç, motivasyon ve strateji gerekir. Diyabet kronik, fizyolojik bir hastalık olmasının yanı sıra ruhsal, duygusal, psikososyal ve psikoseksüel bi dizi mesele ve çatışmanın gündeme gelmesine yol açan bir durumdur. Diyabet tükenmişliği de bunlardan biridir. Turdep araştırmasına nazaran, diyabetin görülme sıklığının her 10 yılda bir yüzde 100 arttığını vurguluyor.
Çoğu insan için bilginin kendisi davranışları değiştirmez. Davranış değişikliği, hastanede değil, evde adım atar. Dolayısı ile burada koçluk hizmetinin önemi devreye girer. Birine balık verebilir, bigün süresince besleyebilir ya da balık tutmayı öğretebiliriz.
Doktorların tıbbi tedavi sürecini planlama haricinde zamanlar yok. Hastalık tanı aşaması ve sonrasında, davranış değişimi bilimi entegrasyonu ve koçlukla paralel giden psikoloji ilkeleri ile danışanlara bireyselleştirilmiş çözümler üretmek, öz yönetim desteği sağlamak, danışanı güçlendirmek, baş etme becerilerini öğretmek, güven oluşturmak, motive etmek, esenlik profesyoneli ile arada ray olmak, diyabet koçunun temel yetkinlikleridir.
Bilimsel olarak meydana getirilen emekler, kanıta dayalı koçluk uygulamalarının, hastaların A1C seviyelerinde düşme sağladığını, sağlıklı beslenme ve fizyolojik aktivite alışkanlıklarında pozitif değişikliklere rehber bulunduğunu, komplikasyon ve öteki hastalıklara yakalanma riskinin azaldığını ve esenlik kalemi harcama maliyetlerinin de azalmasına niçin bulunduğunu gösteriyor.